Zgodnie z treścią art. 14a i art. 15zzs ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 i innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (zmieniona ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19), ustawodawca postanowił zawiesić wszelkich terminy procesowe tak w postępowaniach przed sądami powszechnymi jak i sądami administracyjnymi oraz przed organami administracji publicznej.
 
Oznacza to, że bieg terminów procesowych w sprawach nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19.
 
Zawieszenie, jak również wstrzymanie rozpoczęcia biegu terminów dotyczy spraw:

1. sądowych, w tym sądowoadministracyjnych,
2. egzekucyjnych,
3. karnych,
4. karnych skarbowych,
5. wykroczeniowych,
6. administracyjnych,
7. postępowań i kontroli prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa,
8. kontroli celno-skarbowych,
9. postępowań w sprawach, o których mowa w art. 15f ust. 9 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 847, z późn. zm.),
10. innych postępowaniach prowadzonych na podstawie ustaw

Wyjątkiem są sprawy w postępowaniach sądowych zaliczone do spraw pilnych i w postępowaniach sądowoadministracyjnych, w których ustawa określa termin ich rozpatrzenia przez sąd oraz wniosków o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności.

Jednocześnie warto również zwrócić uwagę, że obok zawieszenia biegu terminów procesowych i wstrzymania ich rozpoczęcia, ustawodawca przewidział również, iż w okresie stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii nie będą przeprowadzane rozprawy ani posiedzenia jawne. Wyjątkiem od tej reguły są rozprawy i posiedzenia jawne w sprawach pilnych.

Dnia 8 marca 2020 r. weszła w życie ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tzw. specustawa koronawirusowa). W okresie od dnia 20 marca 2020 r. do odwołania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej ogłoszono stan epidemii w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2.

Co to oznacza w sferze prawa pracy i uprawnień pracownika?
W niniejszym artykule omówimy najważniejsze obszary, które zostały objęte nowymi regulacjami. W pozostałym zakresie zapraszamy do indywidualnego kontaktu w celu zasięgnięcia pomocy. 
 
PRACA ZDALNA
 
Stosownie do tzw. specustawy koronawirusowej, pracodawca, w celu przeciwdziałania COVID-19, może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna). Należy w tym miejscu podkreślić, iż praca zdalna nie jest pojęciem tożsamym z telepracą, która jest uregulowana w Kodeksie pracy.
 
W przypadku gdy firma podejmie taką decyzje - zatrudniony nie może odmówić.
​Kodeks pracy natomiast określa niezbędne procedury w tym zakresie. Zgodnie z art. 94 k.p. pracodawca ma zaznajomić pracownika ze sposobem wykonywania pracy, czyli musi mu przedstawić zasady pracy zdalnej. Z kolei art. 104 1 k.p. wskazuje m.in. że regulamin pracy ma określać wyposażenie pracowników w narzędzia i materiały niezbędne do świadczenia obowiązków. Oznacza to, że  pracownikowi skierowanemu do pracy zdalnej, pracodawca powinien zapewnić np. służbowy laptop, jeżeli jest on niezbędny do wykonywania obowiązków pracowniczych. Oczywiście istnieje również możliwość odmiennych ustaleń, np. że pracownik będzie wykonywał swoje obowiązki na prywatnym sprzęcie.
 
Co istotne, polecenie pracy zdalnej nie uchyla bezwzględnie obowiązujących przepisów nakładających na pracodawcę obowiązek dbania o zdrowie i życie pracowników oraz zapewnienia im bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Jeżeli w czasie wykonywania pracy w „home office” dojdzie do wypadku, to będzie on kwalifikowany jako wypadek przy pracy.
 
POWSTRZYMANIE SIĘ OD WYKONYWANIA PRACY
 
Stosownie do art. 210 k.p. w razie gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bhp i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika albo gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom, zatrudniony ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego. Jeżeli samo powstrzymanie się od wykonywania pracy nie usuwa zagrożenia, podwładny ma prawo oddalić się z miejsca pracy, zawiadamiając o tym przełożonego. Za czas powstrzymania się od obowiązków i oddalenia z firmy, pracownik zachowuje wynagrodzenie.
 
Należy jednak mieć na uwadze, iż decyzja o powstrzymaniu się od wykonywania pracy jest oceniana z perspektywy zasadności. Pracownik może zachować się w ten sposób, tylko jeśli ryzyko dla zdrowia i życia było rzeczywiste. w razie oczywistego braku podstaw do czasowego zaprzestania świadczenia pracy przez pracownika, pracodawca ma prawo nałożyć na pracownika karę porządkową, jak również rozwiązać z nim umowę o pracę.
 
Biorąc pod uwagę aktualną sytuację, pracownik nie może odstąpić od wykonywania obowiązków powołując się na ogólne ryzyko zakażenia koronawirusem, które w tym momencie dotyczy całego społeczeństwa. Zagrożenie zakażeniem musi być w jego sytuacji rzeczywiste i wynikać bezpośrednio z warunków w jakich jest świadczona praca. Omawiane uprawnienie nie przysługuje jednak tym, których obowiązkiem pracowniczym jest ratowanie życia ludzkiego lub mienia (np. lekarze, straż pożarna, policja).
 
DODATKOWY ZASIŁEK OPIEKUŃCZY
 
Specustawa koronawirusowa stanowi, że w przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły do których uczęszcza dziecko, z powodu COVID-19, ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dziecko w wieku do lat 8) przysługuje dodatkowy zasiłek opiekuńczy za okres nie dłuższy niż 14 dni. Wysokość omawianego zasiłku to 80% podstawy wymiaru zasiłku.
 
Na dzień pisania niniejszego artykułu, zgodnie z decyzja rządu, wymienione powyżej placówki maja być zamknięte do Świąt Wielkanocnych. Nie jest jednak wykluczone, że ze względu na epidemię okres ten będzie przedłużany.
Dodatkowy zasiłek opiekuńczy przysługuje wszystkim rodzicom lub opiekunom prawnym dziecka, którzy są pracownikami, a zleceniobiorcy i samozatrudnieni – jeśli opłacają składkę chorobową. W celu skorzystania z zasiłku należy złożyć oświadczenie do płatnika składek, np. pracodawcy, zleceniodawcy lub w przypadku gdy jesteśmy samozatrudnieni - do ZUS.
 
Co z rodzicami zdrowych dzieci, które maja powyżej 8 lat? W takiej sytuacji dobrym pomysłem będzie próba porozumienia się z pracodawca. Przykładowo pracownik może zaproponować, ze wykorzysta przysługujący mu urlop wypoczynkowy, dni opieki nad dzieckiem do lat 14, a w pilnej potrzebie także urlop na żądanie.
 
Trzeba jednak pamiętać, ze zasiłek opiekuńczy nie będzie przysługiwał, jeżeli poza ubezpieczonym są inni członkowie rodziny pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym, mogący zapewnić opiekę dziecku lub choremu członkowi rodziny. 

autorem wpisu jest apl. adw. Maciej Rylski

Od zarania dziejów śmierć stanowi smutny lecz nieodłączny element ludzkiego życia. Gdy dotyka naszych najbliższych powoduje nie tylko żałobę ale także konieczność uregulowania sytuacji prawnej zmarłego, szczególnie w zakresie jego praw i obowiązków. W dzisiejszym artykule skupimy się na kwestii odrzucenia zadłużonego spadku w tym również odrzucenia spadku w imieniu małoletnich dzieci w odniesieniu do dziedziczenia ustawowego (bez testamentu).
 
PRZEJŚCIE SPADKU NA SPADKOBIERCÓW
 
Stosownie do przepisów Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się, tj. przechodzi ze spadkodawcy na spadkobierców z chwilą śmierci spadkodawcy. W przypadku dziedziczenia ustawowego, w pierwszej kolejności do spadku powołane są dzieci i małżonek spadkodawcy, którzy dziedziczą w częściach równych. Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych. Warto o tym pamiętać w kontekście odrzucenia spadku przez syna lub córkę zmarłego spadkodawcy ponieważ w tym przypadku osoba odrzucająca spadek traktowana jest tak jak gdyby nie dożyła dziedziczenia. Tym samym do spadku będą powołane dzieci tej osoby.
 
ZŁOŻENIE OŚWIADCZENIA O ODRZUCENIU SPADKU
 
            Jeżeli chcemy odrzucić spadek musimy zrobić to w terminie określonym przez Kodeks cywilny, który wynosi 6 miesięcy od dnia w którym dowiedzieliśmy się o tytule swojego powołania. Brak złożenia oświadczenia we wskazanym terminie będzie skutkował uznaniem, iż przyjęliśmy spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza ogranicza nasza odpowiedzialność za długi spadkowe do wartości ustalonego w wykazie inwentarza albo spisie inwentarza stanu czynnego spadku. Warto jednak pamiętać, ze w tym przypadku często pojawia się konieczność przeprowadzenia dodatkowych czynności prawnych co może generować koszty. Z uwagi na to, jeżeli mamy wiedzę, ze spadek jest zadłużony to korzystniej będzie złożyć oświadczenie o odrzuceniu spadku. Wskazane oświadczenie składamy przed sadem lub przed notariuszem w formie ustnej lub na piśmie z podpisem urzędowo poświadczonym.
 
ODRZUCENIE SPADKU W IMIENIU MAŁOLETNIEGO
 
            Jak już wcześniej wspomnieliśmy, w pierwszej kolejności dziedziczą dzieci i małżonek spadkodawcy. Jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyje otwarcia spadku lub spadek odrzuci (bo wtedy zgodnie z przepisami traktowany jest tak jak gdyby nie dożył dziedziczenia) to w takiej sytuacji do spadku będą powołane dzieci tej osoby.
 
            Bardzo ważne w kontekście odrzucenia spadku jest to, ze z dniem odrzucenia spadku rodzica rozpoczyna bieg 6-miesięczny termin na złożenie oświadczenia o odrzuceniu spadku w imieniu małoletnich dzieci. Poniżej wskazujemy jak odrzucić spadek w imieniu małoletniego.
 
            Złożenie oświadczenia o odrzuceniu spadku przez rodzica w imieniu małoletniego należy do grupy czynności przekraczających zwykły zarząd majątkiem dziecka. Przed podjęciem tej czynności musimy uzyskać na to zezwolenie sądu. W tym celu należy złożyć do sądu wniosek o zgodę na odrzucenie spadku w imieniu małoletniego.
 
W tym miejscu często pojawiają się obawy – jakie będą konsekwencje, jeżeli sad nie zdąży wydać w ciągu 6 miesięcy od odrzucenia spadku przez rodzica zgody na odrzucenie spadku w imieniu dziecka? Na szczęście, stosownie do orzecznictwa Sadu Najwyższego, wskazany wyżej termin 6 miesięcy przestaje biec przez czas postępowania przed sądem o wydanie zgody na odrzucenie spadku w imieniu dzieci, tj. od złożenia takiego wniosku do uprawomocnienia się postanowienia sądu.
 
Do wniosku trzeba będzie załączyć odpis skrócony aktu urodzenia małoletnich, odpis aktu notarialnego lub postanowienia sądu w przedmiocie odrzucenia spadku przez rodzica oraz odpis skrócony aktu zgonu spadkodawcy. Konieczne będzie również wniesienie opłaty stałej od wniosku – 100,00 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa - 17 zł.
 
Ważne jest aby wniosek był odpowiednio umotywowany i udokumentowany. Należy wykazać dlaczego odrzucenie będzie korzystne dla dziecka. W tym celu możemy posłużyć się dowodami z zeznań świadków którzy maja wiedzę o sytuacji majątkowej spadkodawcy jak również z dokumentów (np. wezwania do zapłaty kierowane przez wierzycieli co wskazuje na zadłużenie spadku). Dzięki temu Sąd powinien szybciej rozpatrzyć nasz wniosek. Niemniej jednak jeżeli z wnioskiem wystąpi tylko jedno z rodziców, drugie i tak musi zostać wysłuchane. Zgodnie bowiem z art. 583 Kodeksu postępowania cywilnego sąd udziela zezwolenia na wniosek jednego z rodziców po wysłuchaniu drugiego.
 
Po wydaniu zgody przez Sąd należy niezwłocznie złożyć przed sądem lub notariuszem oświadczenie o odrzuceniu spadku w imieniu dzieci.
 
******
 
            Warto zatem pamiętać, że nie każdy odziedziczony spadek wiąże się z wymiernymi korzyściami materialnymi. W chwili kiedy dowiemy się, ze jesteśmy spadkobierca warto podjąć niezbędne kroki w celu ustalenia stanu majątku spadkowego. Nawet jeśli nasza odpowiedzialność miałaby zostać ograniczona ze względu na przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza to jednak w takim przypadku konieczne jest dokonanie szeregu czynności i uiszczenia związanych z tym kosztów. Warto zatem podjąć świadoma decyzje o przyjęciu lub odrzuceniu spadku, zwłaszcza gdy w grę wchodzą nie tylko interesy nasze ale także naszych dzieci.
 
autorem wpisu jest apl. adw. Maciej Rylski 

Aktualnie wszystkich nas dotyka społeczna panika, która pojawiła się z uwagi na rozprzestrzeniający się na świecie Koronawirus (COVID-19). Każdego dnia media donoszą o kolejnych wykrytych ogniskach zakażeń wirusem, szczególnie tych które dotyczą Europy, w tym Polski. Stwierdzone przez WHO ryzyko rozprzestrzeniania się i wzrostu zagrożeń związanych z chorobą COVID-19 zostało wykryte w wielu regionach turystycznych, które są popularne w naszym kraju – kraje basenu morza śródziemnego, południowo-wschodnia Azja. Wiele osób planuje wymarzone wakacje z dużym wyprzedzeniem tak wiec często kupują bilety lotnicze i rezerwują apartamenty kilka miesięcy wcześniej. W aktualnej sytuacji jest wiele osób, które kupiły usługi turystyczne jeszcze przed pierwszymi doniesieniami o Koronawirusie. W tym momencie te osoby zastanawiają się czy warto ryzykować i udawać się w zagrożone rejony a z drugiej strony czy istnieje szansa na zwrot biletów lotniczych, anulowanie rezerwacji i chociażby częściowy zwrot zainwestowanych pieniędzy. W tym artykule wyjaśnimy jakie narzędzia daje nam ustawa z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych.
 
Zgodnie z art. 47 ust. 4 wskazanej powyżej ustawy „podróżny może odstąpić od umowy o udział w imprezie turystycznej przed rozpoczęciem imprezy turystycznej bez ponoszenia opłaty za odstąpienie w przypadku wystąpienia nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności występujących w miejscu docelowym lub jego najbliższym sąsiedztwie, które mają znaczący wpływ na realizację imprezy turystycznej lub przewóz podróżnych do miejsca docelowego. Podróżny może żądać wyłącznie zwrotu wpłat dokonanych z tytułu imprezy turystycznej, bez odszkodowania lub zadośćuczynienia w tym zakresie”.
 
Regulacja zawarta we wskazanym przepisie dotyczy zarówno wycieczek objazdowych, jak i podróży do jednego miejsca docelowego, np. wakacje all inclusive w kurorcie z zakwaterowaniem w hotelu. Okoliczności mające cechy nieuniknionych i nadzwyczajnych uzasadniają odstąpienie przez podróżnego od umowy bez ponoszenia opłat jeśli mają znaczący wpływ na realizację imprezy turystycznej lub przewóz podróżnych do miejsca docelowego.
 
Skorzystanie przez podróżnego z prawa odstąpienia na podstawie omawianego przepisu daje podstawy do pełnego zwrotu uiszczonych kosztów wycieczki, ale nie daje prawa do dodatkowej rekompensaty w postaci odszkodowania lub zadośćuczynienia za szkodę która wynikła z braku możliwości skorzystania z wykupionej imprezy turystycznej. Organizator imprezy turystycznej powinien zwrócić dokonane wpłaty podróżnemu bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu 14 dni od odstąpienia od umowy o udział w imprezie turystycznej (art. 47 ust. 6 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych).
 
Omawiana ustawa w art. 4 zawiera wyjaśnienie używanych na jej gruncie pojęć. Jako „nieuniknione i nadzwyczajne okoliczności” należy rozumieć „sytuację pozostającą poza kontrolą strony powołującej się na taką sytuację, której skutków nie można było uniknąć, nawet gdyby podjęto wszelkie rozsądne działania”. Dalsze szczegóły dotyczące tego pojęcia możemy znaleźć w preambule dyrektywy 2015/2302, która leży u podstaw polskiego ustawodawstwa w zakresie imprez turystycznych. Wskazano tam, że nieuniknione i nadzwyczajne okoliczności mogą obejmować, na przykład, „działania wojenne, inne poważne problemy związane z bezpieczeństwem, takie jak terroryzm, znaczące zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, takie jak wybuch epidemii poważnej choroby w docelowym miejscu podróży lub katastrofy naturalne, takie jak powodzie lub trzęsienia ziemi, lub warunki pogodowe uniemożliwiające bezpieczną podróż do miejsca docelowego uzgodnionego w umowie o udział w imprezie turystycznej”.
 
Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, ze komentowana ustawa odnosi się do sytuacji obiektywnie niebezpiecznych szerokiego kręgu osób. Warto jednak zwrócić uwagę na stanowisko Komisji Europejskiej, która wskazuje, że w pewnych okolicznościach mogą być brane pod uwagę również czynniki dotyczące konkretnego podróżnego. Jako przykład odniesiono się do epidemii wirusa Zika, o którym ostatnio było głośno w 2015 i 2016 roku. Z uwagi na fakt, ze jest szczególnie niebezpieczny dla kobiet w ciąży to w razie epidemii wirusa Zika w danym regionie należy uwzględniać to, że konkretna podróżna jest w ciąży przy ocenie możliwości odstąpienia przez nią od umowy o imprezę turystyczną bez ponoszenia kosztów. Wskazana argumentacje można przy zastosowaniu analogii odnieść do epidemii Koronawirusa. Powszechnie bowiem wiadomo, ze jest on szczególnie niebezpieczny dla osób starszych i przewlekle chorych.
 
Jak wynika z przedstawionych uregulowań, w sytuacji kiedy mamy już opłacone wakacje w rejon gdzie aktualnie panuje podwyższone ryzyko zakażenia Koronawirusem, nie jesteśmy pozbawieni środków do dochodzenia zwrotu uiszczonych należności. Niemniej jednak na etapie przedsądowym organizator turystyki często odmawia zwrotu należności i konieczna jest droga postepowania sadowego. Jedna ze specjalizacji naszej Kancelarii jest właśnie prawo turystyczne a zatem jesteśmy w stanie pomoc w sporze z nierzetelnym organizatorem imprezy turystycznej. 

autorem wpisu jest mec. Maciej Rylski

Z dniem 1 czerwca 2020 r. wejdą w życie przepisy, które mają na celu objecie w znacznym zakresie ochroną konsumencką osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.

Zmiany będą obejmowały trzy sfery:
1. rękojmia za wady,
2. niedozwolone klauzule umowne (tzw. klauzule abuzywne),
3. uprawnienia dot. odstąpienia od umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość.

Mianowicie, w ramach powyżej wymienionych aspektów jednoosobowy przedsiębiorca będzie korzystał z szerszych uprawnień, które dotychczas były przypisywane konsumentom.  

Niemniej jednak należy pamiętać, iż rozszerzenie nie będzie dotyczyło wszystkich zawieranych przez jednoosobowego przedsiębiorcę umów. Mianowicie, aby skorzystać z nowych przepisów, umowa nie może być związana z przedmiotem prowadzonej przez jednoosobowego przedsiębiorcę działalności.  

Przykładowo: 
Dwóch przedsiębiorców kupiło w sklepie elektronicznym takie same laptopy. Każdy z nich wziął fakturę VAT za zakupiony sprzęt. Pierwszy korzystał z laptopa w pracy, natomiast drugi dokonał jego sprzedaży albowiem jego przedsiębiorstwo zajmowało się handlem elektroniką 
Pierwszy z przedsiębiorców korzysta z przywilejów, które dotychczas były zarezerwowane dla konsumentów, zaś drugi nie. 

Weryfikacja czy zawarta umowa jest związana z przedmiotem prowadzenia działalności będzie dokonywana na podstawie wpisu do PKD, który to będzie miał nadrzędne znaczenie.

Powyżej opisane zmiany należy oceniać pozytywnie. Mianowicie, zabezpieczą drobnych przedsiębiorców przy należytym wykonaniu umów, jak również ograniczą ryzyko zawarcia niekorzystnych umów.

Niemniej należy też pamiętać, iż sami przedsiębiorcy będący jednocześnie sprzedawcami lub zleceniobiorcami przy zawieraniu umów, winni zacząć weryfikować nabywcę w PKD celem sprawdzenia jakie uprawnienia mu przysługują.  Co więcej, niezbędne będzie dostosowanie procedur oraz regulaminów sklepów internetowych do nowych standardów.

– O CZYM WARTO PAMIĘTAĆ ZAWIERAJĄC UMOWĘ UBEZPIECZENIA?
 
Ubezpieczenie Autocasco obejmuje wypłatę odszkodowania w sytuacjach uszkodzenia samochodu z winy własnej (szkoda częściowa lub całkowita) a także działania sił natury, kradzieży pojazdu oraz w innych przypadkach, stosownie do treści zawartej umowy ubezpieczenia. W dzisiejszym artykule skupimy się na ochronie ubezpieczeniowej na wypadek kradzieży pojazdu.
 
Wraz z rozwojem technologii zabezpieczeń pojazdów rozwijanych przez producentów pojawiają się coraz nowsze metody kradzieży pojazdów. Obecnie często słyszy się o kradzieżach „na walizkę” czy za pomocą skopiowanego kluczyka. Jednocześnie jak wynika z policyjnych statystyk, wykrywalność sprawców kradzieży pojazdów w 2018 r. wynosiła jedynie 23,8%.
 
Zawierając umowę Ubezpieczenia w pierwszej kolejności należy uważnie zapoznać się z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia, które będą miały zastosowanie. Warto szczególnie zweryfikować w jakich sytuacjach Ubezpieczyciel będzie miał prawo odmówić wypłaty świadczenia albo zmniejszyć jego wysokość i pamiętać o tych wyłączeniach. Najbardziej popularne sytuacje, w których Ubezpieczyciele zastrzegają sobie prawo do odmowy wypłaty świadczenia to: pozostawienie pojazdu z kluczykami, dowodem rejestracyjnym lub kartą pojazdu w środku, brak zadeklarowanej liczby kluczyków, brak zgłoszonych podczas zawierania umowy zabezpieczeń, niezgodność zadeklarowanych zabezpieczeń ze stanem faktycznym, kradzież pojazdu w państwie, którego polisa nie obejmuje.
 
Z uwagi na powyższe bardzo ważne jest aby zawierając umowę Ubezpieczenia podać Ubezpieczycielowi prawdziwe i precyzyjne informację dotyczące posiadanej ilości kompletów kluczyków oraz zainstalowanych w pojeździe systemów bezpieczeństwa. W przypadku zagubienia kluczyków trzeba niezwłocznie zgłosić ten fakt do Ubezpieczyciela.
 
Nierzadko kradzież pojazdu wiąże się również z utratą rzeczy, które trzymaliśmy w samochodzie (np. elektronika, rzeczy osobiste). W tym kontekście warto dodatkowo zadbać o dodatkowe ubezpieczenie bagażu. Należy jednak przedtem sprawdzić szczegółowo warunki ubezpieczenia czy mają zastosowanie do naszych potrzeb i nie zawierają wyłączeń, które uczynią je bezprzedmiotowym.
 
Kolejną istotną kwestią jest wartość ubezpieczonego pojazdu. Zawierając umowę ubezpieczenia wartość pojazdu ustalana jest zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia a więc najczęściej na podstawie notowań rynkowych pojazdu danej marki (np. według systemu Info-Ekspert lub innego uzgodnionego z Ubezpieczającym), modelu, typu, z uwzględnieniem jego cech indywidualnych i historii użytkowania. Po kradzieży pojazdu ubezpieczyciel dokonuje przeliczenia wartości pojazdu na dzień kradzieży co zwykle prowadzi do tego, że wyliczone odszkodowanie jest o kilkanaście lub nawet o kilkadziesiąt procent niższe niż rzeczywista, rynkowa wartość pojazdu. W naszej praktyce spotkaliśmy się z sytuacjami gdy pojazd skradziony trzy miesiące po zawarciu umowy Ubezpieczenia został przez Ubezpieczyciela wyceniony na kilkanaście tysięcy mniej niż w polisie. Oczywiście możemy w takich przypadkach składać reklamacje lub wystąpić do sądu jednak wtedy czeka nas żmudny proces wymagający dowodu z opinii biegłego, który obiektywnie wyceni wartość skradzionego pojazdu na dzień szkody. Receptą na takie sytuacje będzie rozszerzenie ubezpieczenia o klauzulę „stała wartość pojazdu” lub „auto wartość 100%”, która gwarantuje nam utrzymanie wartości określonej w polisie przez cały okres trwania ochrony ubezpieczeniowej.
 
Podsumowując, pomimo że obecnie, w porównaniu na przykład do lat 90 ubiegłego stulecia, kradzieże samochodów nie są tak powszechne to nadal jest to spory problem i może dotknąć każdego z nas. Warto odpowiednio zabezpieczyć siebie i swój pojazd przed tym przykrym zdarzeniem wykupując dobre ubezpieczenie Autocasco. Niestety, nawet najlepsza polisa nie uchroni nas przed arbitralną decyzją Ubezpieczyciela o odmowie wypłaty albo zaniżeniu odszkodowania. W takich przypadkach warto zwrócić się do naszej Kancelarii. Od lat pomagamy naszym Klientom dokonać niezbędnych czynności bezpośrednio po kradzieży, zebrać kluczowe dowody i dokumenty a następnie uzyskać należne odszkodowanie w tym zakresie od Ubezpieczyciela. 

Początkujący przedsiębiorcy często stają przed poważnym dylematem – w jakiej formie prowadzić swoją działalność gospodarczą. Na gruncie prawa polskiego mamy szeroki wachlarz możliwości. Kodeks cywilny reguluje działalność spółki cywilnej oraz przedsiębiorstwa prywatnego osoby fizycznej (jednoosobowa działalność gospodarcza). Kodeks spółek handlowych zawiera natomiast uregulowania dotyczące spółek prawa handlowego, które dzielimy na: spółki osobowe (spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna) oraz spółki kapitałowe (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka akcyjna). W dzisiejszym artykule porównamy dwie najpopularniejsze w Polsce formy prowadzenia działalności gospodarczej jednoosobowej działalności gospodarczej oraz Spółki z o.o.
 
1. Sposób rozpoczęcia działalności
W tym miejscu nakreślimy jak rozpocząć wykonywanie działalności gospodarczej w jednej z wskazanych form. Jednoosobowa działalność gospodarcza jest najprostszą i najszybszą z form prowadzenia przedsiębiorstwa. Może ją założyć wyłącznie osoba fizyczna, która w tym celu rejestruje działalność w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Automatycznie nadawane są również numery NIP oraz REGON.
 
Zarejestrowanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest bardziej skomplikowane oraz czasochłonne. Cały proces trwa od kilku dni do kilku tygodni. W niniejszym artykule skupimy się na klasycznej formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jednak warto zaznaczyć, że jest możliwe utworzenie spółki z o.o. przez internet za pośrednictwem Systemu teleinformatycznego Ministerstwa Sprawiedliwości. Wykazuje ona szereg różnic w porównaniu do klasycznej formy więc tą tematyką zajmiemy się w jednym z kolejnych artykułów.
 
Spółkę z o.o. może założyć jeden lub więcej wspólników (nie może być jednak zawiązana wyłącznie przez inną jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością). W pierwszej kolejności należy zawrzeć umowę spółki w formie aktu notarialnego. Następnie wspólnicy wnoszą wkłady na pokrycie kapitału zakładowego (co najmniej 5 000,00 zł). Kolejny krok to powołanie zarządu oraz rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej jeśli wymagają tego przepisy prawa lub umowa spółki. Po wykonaniu wskazanych czynności zarząd zgłasza zawiązanie spółki do sądu rejestrowego i składa wniosek o wpis spółki do Krajowego Rejestru Sądowego.
 
2. Koszty rozpoczęcia działalności
W odniesieniu do jednoosobowej działalności gospodarczej to zarówno wpis do CEIDG jak i późniejsza aktualizacja danych są bezpłatne.
 
Założenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wymaga większych nakładów finansowych. Przygotowanie umowy spółki to koszt około 1 000 zł. Koszty notarialne (taksa notarialna) to kolejne ok. 300 zł. Opłata za wpis do KRS wynosi 600 zł. Podatek od czynności cywilnoprawnych związany z założeniem spółki – 21 zł. Notarialnie poświadczone wzory podpisów członków zarządu po 20 zł plus VAT za podpis. Koszty te mogą jednak wzrosnąć w przypadku gdy na przykład umowa spółki ma być szczegółowo dopasowana do profilu prowadzonej działalności czy występuje duża liczba wspólników.
 
3. Reprezentacja
Osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą sama reprezentuje swoją działalność, zawiera umowy, ma obowiązek wpłacać zaliczki na podatek, składać roczną deklarację podatkową i rozliczać się z ZUS. Wskazane czynności można zlecić innemu podmiotowi na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, jednak jego działanie będzie miało bezpośredni wpływ na majątek przedsiębiorcy.
 
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością natomiast reprezentowana jest przez zarząd, w skład którego wchodzi co najmniej jeden członek. Jeśli zarząd spółki jest wieloosobowy sposób reprezentacji może zostać określony w umowie spółki. Jeżeli umowa nie obejmuje sposobu reprezentacji stosuje się art. 250 § 1 Kodeksu spółek handlowych, który stanowi w takim przypadku, że do składania oświadczeń w imieniu spółki wymagane jest współdziałanie dwóch członków zarządu albo jednego członka zarządu łącznie z prokurentem. Spółka może również być reprezentowana przez prokurenta. Prokura to specjalny rodzaj pełnomocnictwa udzielanego przez przedsiębiorcę; obejmuje umocowanie zarówno do czynności sądowych jak i pozasądowych związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa.
 
4. Odpowiedzialność za zobowiązania
Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą za zobowiązania powstałe w wyniku prowadzenia tej działalności odpowiada całym swoim majątkiem. Odpowiedzialność ta rozciąga się również na małżonka w przypadku ustawowej wspólności majątkowej (z wyłączeniem jego majątku osobistego). W konsekwencji, w przypadku gdy działalność zacznie generować straty to wszystkie zobowiązania (np. zaległe faktury, wynagrodzenia dla pracowników, składki ZUS, rachunki, kary umowne, raty kredytu itd.) będą musiały zostać pokryte z prywatnego majątku. Jednocześnie osiągnięte zyski od razu wchodzą do prywatnego majątku.
 
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest bezpieczniejszą formą prowadzenia przedsiębiorstwa. Mianowicie, to spółka a nie jej wspólnicy (właściciele) odpowiadają za zobowiązania majątkiem. Odpowiedzialność wspólników natomiast ogranicza się do wysokości wniesionych przez nich wkładów (chyba, że są jednocześnie członkami zarządu). Dalej idąca jest natomiast odpowiedzialność zarządu spółki – w przypadku gdy egzekucja przeciwko spółce będzie nieskuteczna to wtedy członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Zwolnić się od tej odpowiedzialności mogą tylko jeżeli wykażą, iż zgłoszono we właściwym czasie wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody.
 
******
 
Niniejszy artykuł stanowi jedynie wyciąg kluczowych informacji związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa w opisywanych formach. Szczegółowy opis problematyki prowadzenia przedsiębiorstwa, zwłaszcza w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nie jest możliwy na łamach jednego artykułu.
 
Kancelaria Adwokacka Adwokat Natalia Seweryn zajmuje się w ramach prowadzonej działalności kompleksową obsługą przedsiębiorców. Zaufał nam szereg podmiotów gospodarczych, z którymi stale współpracujemy pomagając rozwiązać problemy zarówno w ujęciu wewnętrznym (np. przygotowywanie projektów uchwał, formułowanie projektów aktów założycielskich, umów pomiędzy wspólnikami) jak i w ujęciu zewnętrznym (sporządzanie projektów umów z kontrahentami, windykacja należności). Naszą mocną stroną jest praktyka, doświadczenie, a także elastyczne podejście do zleconych nam spraw. Zachęcamy tym samym do współpracy jak i do śledzenia naszych kolejnych artykułów w tym zakresie. 

W dzisiejszym artykule poruszymy tematykę zmiany obowiązku alimentacyjnego, tj. podwyższenia alimentów lub obniżenia alimentów. Nie każdy bowiem zdaje sobie sprawę, że można wystąpić do Sądu o podwyższenie alimentów bądź ich obniżenie. Zgodnie z przepisami ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy (art. 138) „W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.”
 
Jak wskazywaliśmy w jednym z poprzednich artykułów wyznacznikiem wysokości obowiązku alimentacyjnego zobowiązanego są jego możliwości majątkowe i zarobkowe oraz usprawiedliwione potrzeby uprawnionego (art. 135 § 1 k.r.o.). Sąd orzekający o obowiązku alimentacyjnym i jego wysokości bada w toku postępowania nie tylko możliwości majątkowe zobowiązanego usprawiedliwione potrzeby uprawnionego ale także możliwości majątkowe rodzica z którym mieszkają dzieci, wykonywanie kontaktów przez zobowiązanego oraz zakres osobistych starań o utrzymanie lub wychowanie osoby uprawnionej.
 
Adwokat Natalia Seweryn niejednokrotnie prowadziła sprawy, w których pierwotnie zasądzona kwota alimentów nijak się miała do aktualnych okoliczności z uwagi na wskazaną w art. 138 k.r.o. zmianę stosunków. Definicja zmiany stosunków wywodzona jest z orzecznictwa Sądu Najwyższego, który wskazuje, że przy ocenie, czy zachodzą przesłanki do zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego w myśl art. 138 k.r.o., należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, a zwłaszcza możliwości zarobkowych i majątkowych stron.
 
Wskazywana powyżej zmiana stosunków obejmuje dwa obszary: usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego.

• zmiana usprawiedliwionych potrzeb małoletniego

Co do pierwszego obszaru to chodzi tutaj zmianę wysokości kosztów zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego – przykładowo, logicznym jest, iż nastolatek generuje dużo większe wydatki niż kilkuletnie dziecko - zwiększają się jego potrzeby związane z wyżywieniem, edukacją, pojawiają się wydatki np. na dodatkowe zajęcia, hobby czy kolonie. Na podwyższenie alimentów może mieć też wpływ zmiana stanu zdrowia uprawnionego dziecka.

• zmiana możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego

W zakresie okoliczności leżących po stronie zobowiązanego będą to na przykład otrzymanie dużo lepiej płatnej posady, zmiana ścieżki zawodowej na taką, która umożliwia uzyskiwanie lepszych zarobków czy wręcz przeciwnie – utrata pracy lub pogorszenie zdrowia utrudniające lub uniemożliwiające pracę. Jeśli chodzi o alimenty względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej bada się również w jakim stopniu zobowiązany czyni osobiste starania o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego.

Nie bez znaczenia jest również wzrost cen i podatków jaki miał miejsce od pierwotnego ustalenia wysokości alimentów co ma takie znaczenie, że za zasądzoną kwotę można zaspokoić potrzeby w mniejszym stopniu niż w momencie ustalanie tej kwoty.
 
Jeśli zaś chodzi o sam proces sądowy w zakresie zmiany obowiązku alimentacyjnego to w jego toku Sąd porównuje stosunki obecne z warunkami i okolicznościami, które istniały uprzednio i były podstawą ustalenia alimentów w sprawie poprzedniej. Co ważne, wszczęcie postępowania przed sądem jest bezpłatne, tj. przepisy nie przewidują konieczności dokonania opłaty sądowej.
 
Prawo rodzinne to jedna ze specjalizacji naszej Kancelarii. W ramach prowadzonych przez nas spraw duża część obejmuje alimenty w tym zmiany wysokości obowiązku alimentacyjnego (zarówno podwyższenie alimentów jak i obniżenie alimentów).

​Zapraszamy do kontaktu z Kancelarią. Przeanalizujemy Twoją sprawę i znajdziemy najlepsze rozwiązanie.