Z przyjemnością informujemy, że zmianie uległ adres Kancelarii. 

Obecny adres Kancelarii to ul. Jordanowska 2a (Praga Południe, Gocławek, k/ Trasy Siekierkowskiej).

​Dla naszych Gości dysponujemy miejscami parkingowymi. 

Serdecznie zapraszamy! 

Jednym ze środków kompensacyjnych przewidzianym przez przepisy prawa jest obowiązek naprawienia szkody, wynikający z art. 46 Kodeksu Karnego. Zgodnie z niniejszym przepisem: „W razie skazania sąd może, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; przepisów prawa cywilnego o możliwości zasądzenia renty nie stosuje się”. Podstawowym celem niniejszego przepisu jest przede wszystkim ułatwienie osobie pokrzywdzonej pełnego zaspokojenia roszczeń o charakterze cywilnoprawnym, które wynikają z popełnionego przestępstwa.

Przykładem zastosowania omawianego przepisu będzie skazanie sprawcy czynu na podstawie art. 177 §1 kodeksu karnego: „Kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.”
Co do zasady częstymi negatywnymi skutkami wypadku komunikacyjnego są m.in. naruszenia czynności narządów ciała powyżej 7 dni, co z kolei związane jest z koniecznością hospitalizacji jak i długotrwałej rehabilitacji, której celem jest powrót do stanu zdrowia sprzed wypadku. Ponadto osoby, które zostały poszkodowane w wypadku w bardzo licznych przypadkach nie są w stanie wrócić do poprawnego funkcjonowania w życiu codziennym z uwagi na swoistą traumę, która został wywołana wypadkiem przez co zmuszone są do zasięgnięcia pomocy psychologa. Opisane konsekwencje wypadku, rodzą po stronie Pokrzywdzonego konieczność ponoszenia kosztów związanych z ratowaniem zdrowia. Ułatwienie realizacji niniejszego uprawnienia wprowadza właśnie omawiany w ramach niniejszego artykułu przepis 46 kodeksu karnego.
Orzeczenie obowiązku naprawienia szkody możliwe jest w wypadku gdy dojdzie do skazania za przestępstwo, którego skutkiem jest szkoda lub też za przestępstwo, które spowodowało wyrządzenie osobie pokrzywdzonej krzywdy. Szkoda w rozumieniu art. 46 kodeksu karnego, pojmowana jest w rozumieniu cywilistycznym i oznacza przede wszystkim uszczerbek materialny jakiego osoba pokrzywdzona doznała na skutek przestępstwa. Krzywda natomiast winna być rozumiana jako uszczerbek niemajątkowy i powinna być rozumiana jako zadośćuczynienie.

Możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na gruncie art. 46 kodeksu karnego, możliwe jest w sytuacji gdy doszło do naruszenia dóbr osobistych osoby pokrzywdzonej. W związku z powyższym orzeczenie przez Sąd zapłaty zadośćuczynienia może nastąpić obok obowiązku naprawienia szkody. Rozstrzygając o fakcie czy zobowiązać sprawcę do naprawienia wyrządzonej w wyniku przestępstwa szkody w całości czy też w części Sąd zobowiązany jest do wzięcia pod uwagę takich faktów jak to czy sprawca uprzednio w części naprawił szkodę. Ponadto Sąd zwraca również uwagę na to czy zachowanie Pokrzywdzonego przyczyniło się do powstania szkody.
Warto również podkreślić, stanowisko Sądu Najwyższego dotyczące omawianego w ramach niniejszego artykułu przepisu. W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 2008 r. V KK 377/07, Sąd stwierdził, iż: „Środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody nałożonego na podstawie art. 46 § 1 k.k. jest ograniczony jedynie do rozmiaru rzeczywistej szkody wynikłej bezpośrednio z przestępstwa i nie obejmuje odsetek stanowiących element szkody wynikły z następstw czynu sprawcy”. Ponadto w wyroku z dnia IIIKKN 269/00 z dnia 21 listopada 2002 r., Sąd Najwyższy podkreślił, że: „W razie śmierci pokrzywdzonego trzeba zaś mieć na uwadze przepisy prawa cywilnego. Wskazuje na to sam art. 46 § 1 k.k., w którym w końcowym fragmencie wyłączono stosowanie przepisów prawa cywilnego o przedawnieniu roszczeń i o możliwości zasądzenia renty, co oznacza a minori ad maius, że mają tu zastosowanie pozostałe przepisy tej dziedziny prawa, w tym dotyczące przechodzenia roszczeń po zmarłym na inne osoby lub ich własnych roszczeń związanych ze śmiercią”.
            Wprowadzenie art. 46 do Kodeksu Karnego, stanowi swoiste ułatwienie dochodzenie roszczeń przez Pokrzywdzonego z tytułu szkody oraz doznanej krzywdy z tytułu popełnienia przestępstwa. Pokrzywdzony w większości wypadków nie jest zmuszony do egzekucji swoich uprawnień na drodze postępowania cywilnego oraz ma możliwość uzyskania szybszej rekompensaty. Niemniej jednak należy pamiętać, iż niekiedy przy odszkodowaniu lub zadośćuczynieniu w wyższej wysokości warto dochodzić zapłaty od Ubezpieczyciela sprawcy nie zaś bezpośrednio od sprawcy. Istnieje bowiem ryzyko, że sprawca może nie posiadać majątku pozwalającego na wypłatę odszkodowania lub zadośćuczynienia. W przypadku większych bowiem uszczerbków na zdrowiu lub śmierci Pokrzywdzonego, kwoty należne mogą sięgać od kilkudziesięciu do kilkuset tysięcy złotych. 

autorem wpisu jest aplikant adwokacki Aleksander Gdak

​Wskutek interwencji Prezesa UOKiK PZU Życie S.A. zmieniło swoje OWU na korzystniejsze dla Ubezpieczonych poprzez dodanie nowych definicji OIT (Oddziału Intensywnej Terapii). Aktualnie Ubezpieczyciel dodał do przepisów, ze za Oddział Intensywnej Terapii będą uznawane również „pododdziały i sale służące do ratowania życie w trudnych przypadkach, a także wyposażone w zaawansowany sprzęt medyczny monitorujący i wspierający podstawowe funkcje życiowe”.

Zmiany dotyczące przyznawania wyżej wymienionego świadczenia ujrzały światło dzienne dzięki interwencji Prezesa UOKiK w ramach skargi jednego z Ubezpieczonych. Otóż PZU Życie S.A. odmówiło wypłaty świadczenia Ubezpieczonemu, który w związku z powikłaniami po zabiegu trafił na Pododdział Intensywnej Opieki Kardiologicznej, gdzie podłączono go do aparatury podtrzymującej życie.

Ubezpieczyciel, czyli PZU Życie S.A. swoją decyzję o odmowie uzasadnił, że nie znalazł przesłanek do wypłaceniu świadczenia Ubezpieczonemu ponieważ przebywał On na Pododdziale Intensywnej Opieki Kardiologicznej, a nie na wskazanym w OWU PZU Życie S.A. „wyodrębnionym Oddziale Intensywnej Terapii”. Problematyczny jest w tej sytuacji fakt, że nie wszystkie placówki medyczne zarówno publiczne szpitale, jak prywatne posiadają wyodrębniony OIT. Niektóre placówki posiadają natomiast wyspecjalizowane pododdziały i sale stosowane do ratowania życia i ciągłego specjalistycznego monitorowania podstawowych funkcji życiowych, na takich samych zasadach jak OIT.

Wobec zmiany przepisów, każdemu komu od stycznia 2020 r. odmówiono wypłacenia omawianego świadczenia na podstawie opisanej powyżej przysługuje prawo  do ponownego złożenia wniosku o wypłatę świadczenia.  W przypadku problemów w dochodzeniu od Ubezpieczyciela roszczeń, służymy pomocą. 

autorem wpisu jest Karolina Sagan (prawnik)